נו לכאורה האט די מיידל ליב צו פארן אויף א גרויסן דיק פון איר ליבהאבער, זען ווי זי גייט צוזאמען, און אפילו דאן אין א גרעסערע מאָס פאקט ער איר, נישט זי דערויף, כאטש וואס פאר א חילוק טוט עס, ווייל די ענדערונג פון ערטער טוט נישט טוישן די סומע, ספּעציעל אין אַזאַ אַ יידל ענין. זיי האבן זיך אוודאי געפאקט אין דער כבוד, און ביידע האבן באקומען אן אומרעכט פארגעניגן, דוכט מיר, און איך מיין אז די איבערחזרונג איז נישט ווייט.
מײַן ערשטע אײַנדרוק פֿון דער מאַדאַם איז געװען ― האָב איך זי געזען אױפֿן דעקל פֿון אַ זשורנאַל? זי איז אַ שיינקייט. אָבער ווען זי האָט אַרויסגענומען די בלוזקע און אירע פּרעכטיקע ציצן האָבן זיך באַוויזן אונטערן, האָב איך מער נישט געקוקט אויף איר פּנים. דער גוי שטעקט איר אין טאָכעלע דעם פּיצל, און איך קאָן מיך נישט אָפּרײַסן פֿון אירע בריסט — זיך שווענקען, היפּנאָטיזירן ווי. די קול איז אויך פייַן, ספּעציעל ווען זי קומט.
קלאסן זענען נודנע, אַזוי אַ פּאָר באַשלאָסן צו האָבן שפּאַס. א סטודענט האט געפאקט א קלאסמאן גלייך אויפן בעט.