ווען מיין טאָכטער האָט מיט איר טאַטן שטיפערישע שמועסן, אים דערמוטיקט אויף יעדן מעגלעכן אופן איר צו באַרען, איז כּמעט אוממעגליך זיך צו האַלטן אין די גרענעצן פון צדקה. און זי האָט אים צוגעזאָגט פּובעס ווי איר מאַמעס. אז זי האט ארײנגענומען זײן פושקע אין מויל, האט ער זיך גיך אפגעלאזט. און באַלד אויסגעגאסן זיין קום איבער איר זיס קליין קנאָספּ. קיל טעמע.
די טאכטער איז געווען שולדיק און איר טאטע האט איר פארבאטן צו נוצן גאדגעטן. אבער וואָס מענטש קענען אַנטקעגנשטעלנ זיך אַז זיין פּאָץ זויגן? קיין מענטש! און די דאזיקע כלב האט גלײך גענומען דעם ביק בײ די הערנער, אדער גיכער בײם פעפער. און דאָס איז געװען ― דער װילן פֿון מײַן טאַטנס צו זײַן שטרענג איז גלײך אױסגעלאָשן, און ער האָט איר געגעבן װי אַ פּראָסטער זונה. אויף די אנדערע האַנט, אַלץ איז געווען גוט. איצט ער קענען באַרען אַז זלעטיש מיידל ווען ער וויל!