די מולאַטטאָ איז אַלע אַזוי דראָבנע, ניט נאָר איר טיץ, אָבער אויך איר מינק און טאָכעס. און וואָס וועגן איר טאַליע, וואָס אַ טאַליע, פּונקט ווי אַ מוראַשקע ס טאַליע. אלעס אינגאנצן האט די ענג פיס געכאפט סתם א משוגענער פון אזא פיק. נאָר זי איז געװען די אײנציקע, װאָס האָט געקרימט, און דער מאַן איז געװען גאָר אַ הילצערנער, מיט אַזאַ פּיצל און אַ מולאַט לעבן איר? כ’האָב עס קוים געמאַכט ביזן סוף, אַלץ איז געווען געשוואָלן און שייגעץ, כ’האָב זיך כּמעט צען מאָל געמאַכט.
פייגעלע מיט אַ טאַטו אויף איר הינטן איז באשטימט אַ הור. עס איז אַ פאַרגעניגן צו האָבן אַ דרײַזאַם מיט איר. ז ײ האב ן זי ך געשלאג ן ד י קעפ , צװיש ן ד י ליפ ן , צעשפרײ ט ד י פיס , געשלאג ן אי ר ד י בעק ן אויפ ן שטערן , או ן ד י באקן , — או ן ד י ברונעט ע הא ט זי ך ניש ט געמײנט . לײדיק ן אי ר סקראט ם או ן באל ן אי ר אי ז געװע ן א פארגעניגן . איך װאָלט זי אױך אַרײַנגעטאָן אין מױל ― לאָז זי זיך פֿרײען! עס איז, אפנים, נישט דאס ערשטע מאל, מ׳שלאגט זי אין א קרייז, שלינגט זי שווער. )